ληθηκέα

ληθηκέα, τά (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «εἰς λήθην ἄγοντα φάρμακα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. τού ουδ. τού επιθ. *ληθηκής < λήθη + -ηκής (< ἄκος [τὸ] «φάρμακο»), πρβλ. αν-ηκής, ευ-ηκής].